آزمون ضریب اصطکاک، راحتی لغزش دو صفحه که در تماس با یکدیگر هستند را اندازه‌گیری می کند. به این صورت که با استانداردها و ابزار مختلف می توان ضریب اصطکاک بین دو سطح (با جنس یکسان یا متفاوت) را بدست آورد. با تیم تحقیق خاتم پلیمر همراه باشید تا با آزمون های ضریبر اصطکاک آشنا شوید.

روش‌های انجام آزمون ضریب اصطکاک پلیمر ها (COF)

از جمله روش های استاندارد آزمون اصطکاک مواد پلیمری روش های زیر است:

• ASTM D1894: این تست جزو رایج ترین آزمون ها برای اندازه‌گیری اصطکاک ایستایی و جنبشی فیلم‌ها و ورق‌های پلیمری می‌باشد.
• ISO 8295 (مطابق با استاندارد ملی 17647)
• TAPPI T816
• GB 10006

از استاندارد ISO 8295 که استاندارد ملی هم بر اساس آن می باشد برای تعیین اصطکاک فیلم‌ها و ورق‌های پلیمری استفاده می شود.این استاندارد همچنین برای تعیین خواص اصطکاکی پلیمرها در حرکت نسبی با سایر مواد به کار برده می‌شود.از جمله ویژگی‌های مهم این آزمون قابلیت انجام آن در دماهای مختلف است.آقای جیمز و نیوول دستگاهی را طراحی کردند که یک ماشین کششی است و درون یک کابین دمایی قرار دارد و بدین ترتیب می تواند آزمایش را در دماهای مختلف انجام دهد.

روش استاندارد آزمون ضریب اصطکاک

• دما باید ثابت باشد.
• برای همانندسازی سطحی باید اعمال فشار شود.
• برای ایجاد دمای آزمایش باید نمونه ها خنک شوند.
• تست اصطکاک باید در سرعت انتخابی متقاطع انجام شود.

زمان هر دوره جهت انجام کامل هر تست اصطکاک معمولا بین 15-20 دقیقه می باشد.

استاندارد ملی 17647 بر مبنای این تست ایجاد شده و عمدتا برای کنترل کیفیت کاربرد دارد.

کاربرد آزمون ضریب اصطکاک (COF)

از تست COF برای تعیین اصطکاک ایستایی و جنبشی فیلم‌های پلاستیکی، کاغذی، لاستیک، ورق‌ها، کیسه‎‌های بافت پلاستیک، فلزات پوش داده شده، بسترهای بسته‌بندی، منسوجات پلاستیکی، نوارها، تسمه‌های مرکب فلزی، تسمه نقاله، چوب و لوازم آرایشی بهداشتی استفاده می‌شود.

لیزکننده‌ها موادی هستند که برای کاهش ضریب اصطکاک پلیمرها به کارمی‌روند، بنابراین از جمله کاربردهای مهم آزمون اصطکاک، اندازه‌گیری مقدار لیزکنندگی یا کاهش ضریب اصطکاک توسط لیزکننده‌ها می‌باشد.